Over ons
Deze pagina bestaat uit drie delen:
* Deel 1 Het verhaal van de Schuilhaven in De Panne (tekst van Norbert Desiere dd. 2/2/2000)
* Deel 2 toespraak van vicevoorzitter Hans Lowagie tijdens de feestzitting van 50 jaar YCDP in 2022.
* Deel 3: Herinneringen aan de oprichting, gebeurtenissen en vestiging van een mooie traditie (Naar een tekst van Norbert Desiere).
2 eeuwen touwtrekken rond de Schuilhaven De Panne … en de geschiedenis herhaalt zich !
Uit de 19de eeuw bezitten we een prachtige gravure met als titel : “De Panne bij Veurne, navigatiehaven met stoomboten, spoorweg, badplaats, park met hippodroom.” In vogelperspectief zien we op de grote gravure een haven met 2 pieren, waarop een trein staat, 2 stoomboten, een kursaalgebouw en een reuzengrote paardenrenbaan. Het idee van een Schuilhaven was in 1906 niet nieuw.
Reeds in 1846 was die gedachte voor het eerst kenbaar gemaakt. Een uitvoering volgde niet en men beriep zich op diplomatieke redenen : Frankrijk zou er tegen opgekomen zijn.
Begin de 20ste eeuw stak de schuilhaven gedachte weer de kop op.
De liberale volksvertegenwoordiger Adolf Buyl uit Oostende en de katholieke August Pil uit Veurne, verdedigden het hardst dit voorstel. Er waren redenen toe ! De Pannese vissers werkten onder moeilijke omstandigheden : de boten meerden op het strand, bleven er liggen tot een volgende vloed ze optilden en ze weer in zee konden steken. De vissers moesten telkens weer door het koude water waden.
In het arrondissement Veurne-Diksmuide-Oostende werden ter gelegenheid van de algemene verkiezingen van 1904 en ook van 1910, heel wat felle meetings gehouden, waarin de vissers bemoedigende schouderklopjes uitgedeeld kregen en waarin beide politieke rivalen elkaars inzet verdacht maakten.
Omdat aan het begin van onze eeuw de katholieken het land onafgebroken bestuurden, lag het voor de hand dat het vooral Buyl was die met talrijke interpellaties in de Kamer, het de katholieke ministers lastig maakte. Op 3 augustus 1901, stelde Buyl aan de Kamer voor om een som van 50.000 bef. te besteden aan een studie die de inplanting van een schuilhaven zou moeten onderzoeken.
De katholieke meerderheid verwierp anoniem dit liberale voorstel. Minister de Smet de Naeyer van Financiën en Openbare Werken, antwoordde dat de kostprijs voor een Schuilhaven, buitensporig hoog zou oplopen en dat de vissers maar van de haven van Nieuwpoort gebruik moesten maken, ze konden er met de tram naartoe via Veurne ofwel kiezen voor een voettocht van drie tot vier uur !
Op 20 december 1905 stond Buyl weer op het spreekgestoelte. De minister weigerde andermaal en stelde voor in De Panne een vuurtoren te bouwen. Magere troostprijs. De “Kykhill” was het referentiepunt voor de Pannese vissers vanuit zee.
Buyl kreeg de steun van de Veurnse handelaars die vlug begrepen dat het leeglopen van De Panne , zeer schadelijk zou zijn voor hun handel. Op 10 mei stuurden de Veurnenaars een petitie
naar de Kamer. De tekst ervan verscheen in mei 1906 in het “Advertentieblad van Veurne” en werd in de krant ten zeerste geprezen.
Na heel wat getouwtrek, bleek de katholieke regering toch bereid om 50.000 bef. te besteden aan een studieonderzoek.
Buyl reageerde verbaasd en geërgerd dat zijn voorstel uit 1901 nu zomaar door de meerderheid zelf werd overgenomen.
Bitter merkte hij op dat er toch maar weer 5 jaar voorbij waren gegaan en schamper voegde hij eraan toe, dat zoiets alleen twee weken voor de verkiezingen van 27 mei 1906 mogelijk was. Hij sprak van “verkiezingsmaneuver”.
Het duurde echter nog wel tot 31 mei 1907, vooraleer Leopold II in Oostende, zijn handtekening zette onder een Koninklijk Besluit waardoor een Studiecommissie opgericht werd. August Pil werd voorzitter van de Handelscommissie, waarin nog zetelden : E. d’Arripe, schepen van Adinkerke en vanaf 1911 eerste burgemeester van De Panne; F. Maertens, ingenieur uit Nieuwpoort en A. Pison, visser-reder uit De Panne.
Ondertussen werd wel alles wat op de gravure “De Panne navigatiehaven” te zien was, onder impuls van koning Leopold II in Oostende gerealiseerd : haven, spoorwegen, pier, kursaalgebouw, paardenrenbaan …
En de geschiedenis herhaalt zich. – Op 17 maart 1999 aanhoren in het gemeentehuis van De Panne, minister Vande Lanotte, de kustburgemeesters Vanheste, Vandenbussche en Crabbe er een 250 recreanten , de grieven geuit door ondergetekende inzake het zonder enig overleg creëren van vier Mariene Reservaten voor de Belgische kust.
Op 17 augustus 1999 stemde de gemeenteraad een motie en wees op het drastische karakter van de voorgestelde maatregelen ten aanzien van de recreatie en het toerisme. Dringend moet er een evenwicht gezocht worden tussen het behoud van het milieu en de andere sociaaleconomisch toeristische belangen.
Dit standpunt werd ook bevestigd door ondergetekende op een recente vergadering van de burgemeesters in het Provinciehuis te Brugge. Tijdens die vergadering vroeg de Gouverneur van West-Vlaanderen aan de kabinetmedewerkster van Minister Aelvoet, overleg te plegen en de uitvoeringsbesluiten in ontwerp vorm voor te leggen aan de Openbare Besturen.
Deel 2 Toespraak van vicevoorzitter Hans Lowagie op de academische zitting ter gelegenheid van "50 jaar YCDP in 2022.
Als vice-voorzitter heet ik eveneens iedereen heel hartelijk welkom op deze academische zitting met als thema onze koninklijke titel voor ons 50tig jaar bestaan. Het doet mij heel veel deugd dat er hier zoveel volk aanwezig is om dit samen te vieren.
Zoveel volk betekent eigenlijk dat we een grote familie vormen binnen onze vereniging Yachting Club De Panne - De pannevissers. We zijn allemaal verbonden door dezelfde interesse, dezelfde passie en dat is het strand, de zee en de vele vormen van recreatie op en aan zee. Daarnaast is Yachting Club De Panne een club vol vriendschap, een warm nest waar iedereen welkom is en waar het gezin met kinderen en familie ook zoveel mogelijk in betrokken worden, daar streven we echt wel naar. Het gaat dus om zo veel meer dan wedstrijdvissen op zee waarvoor we gekend zijn.
Vissen op zee blijft wel natuurlijk onze hoofdactiviteit maar daarnaast is garnaalvissen op zee alsook te voet heel populair. Strandhengelen behoort tot voor kort tot onze actviteiten. Ook worden waterskiën in al zijn vormen en jetski beoefend en duikers zijn ook al heel lang actief binnen onze vereniging.
De rampe in De Panne, die een erkende schuilhaven bevat, is hierbij onze uitvalbasis en een belangrijk knooppunt waar velen elkaar ontmoeten.. We zijn de grootste botenvereniging van de hele Belgische kust die vanop het strand vertrekt, laten we daar vooral heel trots op zijn.
Tot in 2008 waren wij een feitelijke vereniging Yachting Club Pannevissers en in 2009 zijn wij een VZW geworden.
Alle booteigenaars die automatisch lid zijn van onze club krijgen administratief een P-nummer toegekend. Fernand Boels had vroeger de P1, Daniel Delanoye de P2 (voorbeeld uit boekje 1981op dia) . Vandaag heeft Geert Janssens de P1 en Mark Vieren P2-nummer.. Dit P-nummer is een knipoog naar het verleden waarbij de beroepsvisserij die vertrok vanop het strand ook een p-nummer droeg. Om dit te illustreren neem ik mijn eigen P-nummer = P7 als voorbeeld.
Om iedereen op zijn wenken te bedienen is het heel belangrijk dat we voldoende infrastructuur aan de leden ter beschikking kunnen stellen. Hiervoor werd heel veel moeite voor gedaan doorheen de jaren. (barakken – beton – houtbekleding en eigen clublokaal). Reclamebord YCDP gemaakt door Serge Timmerman en de vlag uit 1984 Yachting Club De Panne.
Deze vlag die we zien verschijnen staat symbool voor eenheid, vriendschap en respect. De vlag werd gemaakt door Lieve Demeulemeester. Zij werd tijdens deze inhuldiging de meter van onze club. De heer Albert Dumon werd de Peter van de club. Christof Delrive die ook geflankeerd wordt door onze vlag is ondertussen al enkele jaren de nieuwe Peter van onze teergeliefde club. Aansluitend nog een paar beelden van de inhuldiging van ons clublokaal.
Een vereniging wordt geleid door een voorzitter. Bij onze vereniging is dit niet anders. Het eerste jaar bij de stichting in 1973 was dit Fernand Boels. Van 1974 tot 2003 was dit Daniel Delanoye (foto Daniel). Dit betekent juist geteld een periode van 30 jaar. In het voorwoordje van het Pannegazetje van 2003 schreef hij : Dit wordt mijn laatste jaar. Jammer genoeg is Daniel al een tijdje geleden van ons heen gegaan.
Van 2004 tot 2007 nam Marc Vandermeiren het leiderschap volledig op zich. Marc is hier ook aanwezig en bij deze wil ik hem ook nog eens hartelijk danken voor zijn aanwezigheid en zijn inzet in deze periode als voorzitter.
Van 2008 tot begin 2022 was ikzelf de voorzitter. Periode van 15 jaar.
En sedert maart van dit jaar nam Johan dekien het voorzitterschap op zich.
Het organiseren van wedstrijden, kampioenschappen en feestactiviteiten zorgen ervoor dat we telkens opnieuw een positieve en aangename sfeer creëren in het omgaan met elkaar. Onze vereniging telt momenteel 146 betalende leden en als we dit doortrekken naar vrienden plus sympthisanten dan komen we al vlug boven de 200 mensen die verbonden zijn met onze club.
Laten we nu onze activiteiten wat naar voor brengen die we doorheen de jaren organiseerden.
1.
De wedstrijden voor het clubkampioenschap doorheen het jaar met telkens de kampioenentitel van het jaar. Leve de kampioen. Kampioen zijn is plezant. Om ons geheugen op te frissen zal ik alle kampioenen nog eens vlug vermelden.
2.
In de zomer organiseren wij sedert 2008 de makreelwedstrijd met daar aansluitend ons zomerfeest onder vorm van een kippenfestijn of een barbecue. Dit is telkens een groot succes.
3.
Op het einde van de zomer hebben we dan de vrije viswedstrijd. In vroegere jaren noemde dit de wedstrijd Claude Bonnez van de Bon Accueil. Deze wedstrijd wordt nog elk jaar georganiseerd.
4.
In september is er de jaarlijkse garnaalwedstrijd zowel met de boot als vanop het strand. Ook de kinderen nemen deel aan de wedstrijd en krijgen een eigen klassement
5.
Op het einde van het jaar hebben we de kampioenenviering of de jaarlijkse souper. Dit hebben we een paar jaar zelf georganiseerd in het … van Adinkerke maar sedert 2012 is onze vast stek de ‘Grande mare’ bij Ann
TOT SLOT :
De liefde voor de sportvisserij, verbondenheid met de zee en al onze activiteiten hieraan gekoppeld moeten we blijven koesteren en vooral : er zorg voor dragen, dat deze club in de toekomst lang blijft voortbestaan en zeker nu we de koninklijke titel bezitten. Dit voortbestaan kan alleen slagen dankzij de steun, de inzet, de opkomst gerealiseerd door jullie allen samen hier aanwezig.
Zie de powerpointpresentatie in PDF-formaat die deze toespraak ondersteunde: https://kycdp.be/wp-content/uploads/2024/11/feestzitting-2022-presentatie.pdf.
Tekst van Norbert Desiere (02 02 2000 - documentatie Gidsenkring)
Deel 3: Herinneringen aan de oprichting, gebeurtenissen en vestiging van een mooie traditie. Naar een tekst van Norbert Desiere.
Het ontstaan van een club: enkele feiten op een rijtje.
Aanleiding tot het oprichten van de pannevissersclub was het overlijden van de heer Hector Rubben die een autobedrijf runde in de Poststraat in De Panne. Zijn bootje kapseisde in de branding toen hij op garnalen ging vissen. Deze droevige gebeurtenis wist heel De Panne te beroeren en zodoende werd er besloten om een vereniging op te richten. De Club werd gesticht op 28 november 1972 in café De Commerce bij Claude Declercq, thans residentie Pier Kloeffe.
“De Pannevissers” werd opgericht op 28 november 1972 in café De Commerce bij Claude Declercq (de huidige residentie Pier Kloeffe) door Norbert Desiere, Norbert Vanhove, Daniel Delanoye, Fernand Boels ( ), Jean Eerebout ( ) en Roland Beyen ( ). Het gezelschap vond dat het hoog tijd werd voor een club om de veiligheid van de Pannevissers meer te waarborgen en voor extra faciliteiten te zorgen bij het in en uitvaren in De Panne.
De koe werd bij de horens gevat: Norbert Desiere maakte de statuten van de club op en het eerste lidgeld deed zijn intrede ( 1500 Bef voor booteigenaars, 200 Bef voor de meevarende, 100 Bef voor sympathisanten, 1000 Bef voor ereleden).
Op 30 november 1972 werden de staturen verfijnd en reeds in december datzelfde jaar werden ze door de algemene ledenvergadering goedgekeurd. Het vergaderlokaal werd gevestigd in het toenmalige café “Leopold I”, Zeedijk 99 bij Roger Hendryckx. Daarna volgde een reglement voor het gebruik van de tractoren en een wedstrijdreglement voor hengelen. Het reilen en zeilen van de Club kon jaarlijks in een tiental Yachting Pannevissers Gazette gevolgd worden. Na een jaar voorzitterschap werd Fernand Boels opgevolgd door Daniel Delanoye.
Er werden drie voor de zee uitgeruste tractoren aangekocht (Adele, Laura en Gusta Crocke) die de tientallen langsheen de Rampe geparkeerde autowrakken dienden te vervangen. Daarnaast zetten ze hun schouders onder een nieuw clublokaal. De houten barak vol gaten diende te worden vervangen door iets stevigers.
In 1981 werd de registratie van de boten en de vlaggenbrief wettelijk verplicht. Het secretariaat van YCDP zorgde voor de administratieve afwerking en aansluiting bij de VVW (Vlaamse Watersport Vereniging).
Reden tot vieren in augustus 1984: EH Maeckelberghe van de Paters Oblaten verzorgde de inhuldiging van de eerste vlag voor YCDP en begin 1990 werd in samenwerking met het gemeentebestuur en het KMI een windmeter op die vlaggenpast geplaatst. Het jaar daarop, in 1991, vond er een inhuldiging plaats, Pier Kloeffe kreeg zijn monument op de Rampe. Voor wie die beroemde Panse visser niet zou kennen: Pier werd in 1853 geboren als Petrus Decreton en stampt uit een authentiek vissersras. Pier ging al vanaf zijn elfde jaar mee op de boot, onder andere acht keer naar IJsland om kabeljauw te vangen. De hele familie werd Kloeffe genoemd, omdat Piers ouders nog een herberg hebben uitgebaat opde weg van De Panne naar Veurne, prceies daar waar nu nog steeds een restaurant met dezelfde naambestaat (bron: De Bliedemaker).
In 1993 werden eindelijk de sinds het oprichten van de club aangevraagde nieuwe strandloodsen goedgekeurd door het gemeentebestuur en begroot op 5.000.000 Bef.
Het nieuwe clubgebouw werd gebouwd door Ghelamco in een betoncellen structuur. Iets later werd de houten balustrade bovenop de loods vervangen door de huidige reling in roestvrij staal. Het zeilwagencentrum verhuisde naar de Neptunus Residentie.
Eerste wedstrijden, eerse kampioenen, eerste keizer!
De eerste wedstrijd werd georganiseerd op 2 juni 1974 met als eindresultaat: op de eerste plaats Raymond Depaepe (P14) met 25 vissen, goed voor 3,61 kg. Daarna volgden Gustaaf Crobeck, Serge Six,Jjohn Vermeylen en Norbert Desiere.
Jaarlijks werden drie zeehengelwedstrijden georganiseerd die meeetelden voor het clubkampioenschap. De telling was 10 punten per vis en 1 punt per 10 gram vis. Later werd er nog een vrije zeehengelwedstrijd en een kruierswedstrijd te voet en per boot aan toegevoegd.
Een dozijn Pannevissers beoefende ook jaarlijks de haringvisserij met drijfnetten.
De eerste kampioenviering was in 1975 met blinkend op de eretribune: goud voor Daniel Delanoye, zilver voorJoseph Immesoete ende derde plaats ging naar Romeo Van Imschoot.
In 1986 vond de eerste keizerviering plaats: Jan Verscheuren werd drie jaar na elkaar kampioen in 1984, 1985 en 1986 en mocht zichzelf dus met trots keizer noemen. Wie doe er hem na?
Omdat we ook graag eens droog blijven: verbroederingen, uitstappen en andere activiteiten van YCDP.
Norbert Desiere herinnert zich als secretaris en stichter vooral de prachtige kampioenvieringen in Cafe De Commerce (’73), Moeder Lambiek, Hotel Du Parc (’77),Hotel Teirlinck, Ma Campagne, het haring- en mosselfestijn in La Ferme (’79), de Meli en de verbroederingen met de clubleden (Rik Leeten, Fauville, Lejeune, Pera, Seyen, Fernand Cardinael…) van de vissersclub BSVC (Belgische Sport Vissers Club) van Euskirchen, ooit garnizoenstad in bezet Duitsland en zusterstad van De Panne.
Regelmatig werd er compleet met opgetuigde wagens en tractor ook deelgenomen aan de Carnavalstoet in De Panne onder de naam van De Pannelikkers, De Leugenaers Rampe, Intrede Leopold I… De garage Delanoye was te klein voor de vele avonden van plezier en creatieve voorbereiding.
Ook cultuur stond al eens op het programma: in de cinemazaal City organiseerden YCDP met medewerking van lid Karel Velghe (P33) een unieke filmavond “Blauw is de zee,wit is de dood” een documentaire van Peter Gimbel over duiken en vissen tussen de haaien.
Internet en digitaal bestond uiteraard nog niet en in 1983 werden er twee dia-avonden georganiseerd: eentje in de gemeentelijke feestzaal met Germain Schepens, Willem Dezeure en wijlen Roger D’huynslagher en ééntje met Luc Jongbloet.
Vanaf 1985 vonden de eerste visbraderijen plaats met medewerking van het gemeentebestuur en in traditionele klederdracht. De groep visbraders splitste zich later af van de Pannevissers, maar behielden wel hetzelfde lokaal en uiteraard dezelfde culinaire gewoontes!
In 1987 werd er een voordracht gehouden in het 40ste smaldeel van de luchtmachtbasis Koksijde met Majoor Peelaers en sergeant Vanweymeersch en werden er regelmatig belangrijke oefeningen gehouden in het gemeentelijk zwembad. De Pannevissers werden, willen of niet, in het zwembad gegooid in hun volledige zee uitrusting onder het waakzame oog van de duikers en leden Samyn Jean Paul en Dr. Jef Coulon er werd onder andere geleerd hoe men zich met de knieën opgetrokken in de bottenbroek kon drijvende houden.
Schipper mag ik overvaren? Excursies naar het buitenland…
In 1975 vertrokken de Pannevissers op bootreis naar Londen met bezoek aan de bootbeurs en de memorabele Raymond’s Review Bar in Soho, ze spreken er daar nog van!
In 1976 ging de uitstap naar de boottentoonstelling in Amsterdam, met bezoek aan het museum Madame Tussauds, de Poezenboot en uiteraard gevolgd door een heus visfestijn in het Volendamse Spaanderhotel. In 1978 ging de tweedaagse reis naar Parijs.
Een stoere traditie werd in 1981 in gang gestoken door Henk Dumon en Johny Deruyver metde blazer Mistral (5 x 2m). Deze moedige avonturiers vaarden in 8 uur het kanaal over. Later werd dezee avonturentocht verschillende keren herhaald door de Pannevissers, maar dan iets veiligers en met meerdere boten samen.
Slechte Maere. De zee geeft en neemt: reddingen en sterfgevallen
In november 1984 werden Claude Moens en Henk Dumon gered door de Heliflight van het Koksijdse 40e smaldeel.
Het daaropvolgende jaar, ook november, hadden twee Pannenaars minder geluk. P25 Bell II, Leonard Zwervaegher ( 25 januari 1986) en Gustaaf Crobeck ( 5 november 1985) verdronken tijdens de eerste najaarsstorm van 1985. De club bestond toen dertien jaar en dit was het eerste dieptragische ongeval niettegenstaande de strenge clubvoorschriften. Nadat hun boot niet was teruggekeerd, stelde een duiker van de Heliflight vast dat hun warrelnetten onaangeroerd waren gebleven. Deze netten bevonden zich in de buurt van de boei E12 drie mijlen ten westen van De Panne. Om 12.20u werd het gekapseisde vaartuig bij die boei aangetroffen. Het lichaam van Gustaaf werd eerst teruggevonden, pas veel later werd Leonard door de zee op het strand nabij Oostende teruggegeven.
In november 1996 werden Marc Vieren en Lieven Claes onderkoeld door een Sea King helikopter uit zee opgepikt nadat hun boot gezonken was.