Over ons

Uit de oude doos

Herinneringen aan de oprichting, gebeurtenissen en vestiging van een mooie traditie.

Naar een tekst van Norbert Desiere.

Het ontstaan van een club: enkele feiten op een rijtje.

Aanleiding tot het oprichten van de pannevissersclub was het overlijden van de heer Hector Rubben die een autobedrijf runde in de Poststraat in De Panne. Zijn bootje kapseisde in de branding toen hij op garnalen ging vissen. Deze droevige gebeurtenis wist heel De Panne te beroeren en zodoende werd er besloten om een vereniging op te richten. De Club werd gesticht op 28 november 1972 in café De Commerce bij Claude Declercq, thans residentie Pier Kloeffe.

“De Pannevissers” werd opgericht op 28 november 1972 in café De Commerce bij Claude Declercq (de huidige residentie Pier Kloeffe) door Norbert Desiere, Norbert Vanhove, Daniel Delanoye, Fernand Boels ( ), Jean Eerebout ( ) en Roland Beyen ( ). Het gezelschap vond dat het hoog tijd werd voor een club om de veiligheid van de Pannevissers meer te waarborgen en voor extra faciliteiten te zorgen bij het in en uitvaren in De Panne.

De koe werd bij de horens gevat: Norbert Desiere maakte de statuten van de club op en het eerste lidgeld deed zijn intrede ( 1500 Bef voor booteigenaars, 200 Bef voor de meevarende,  100 Bef voor sympathisanten, 1000 Bef voor ereleden).

Op 30 november 1972 werden de staturen verfijnd en reeds in december datzelfde jaar werden ze door de algemene ledenvergadering goedgekeurd.  Het vergaderlokaal werd gevestigd in het toenmalige café “Leopold I”, Zeedijk 99 bij Roger Hendryckx. Daarna volgde een reglement voor het gebruik van de tractoren en een wedstrijdreglement voor hengelen. Het reilen en zeilen van de Club kon jaarlijks in een tiental Yachting Pannevissers Gazette gevolgd worden. Na een jaar voorzitterschap werd Fernand Boels opgevolgd door Daniel Delanoye.

Er werden drie voor de zee uitgeruste tractoren aangekocht (Adele, Laura en Gusta Crocke) die de tientallen langsheen de Rampe geparkeerde autowrakken dienden te vervangen. Daarnaast zetten ze hun schouders onder een nieuw clublokaal. De houten barak vol gaten diende te worden vervangen door iets stevigers.

In 1981 werd de registratie van de boten en de vlaggenbrief wettelijk verplicht. Het secretariaat van YCDP zorgde voor de administratieve afwerking en aansluiting bij de VVW (Vlaamse Watersport Vereniging).

Reden tot vieren in augustus 1984: EH Maeckelberghe van de Paters Oblaten verzorgde de inhuldiging van de eerste vlag voor YCDP en begin 1990 werd in samenwerking met het gemeentebestuur en het KMI een windmeter op die vlaggenpast geplaatst. Het jaar daarop, in 1991, vond er een inhuldiging plaats, Pier Kloeffe kreeg zijn monument op de Rampe. Voor wie die beroemde Panse visser niet zou kennen: Pier werd in 1853 geboren als Petrus Decreton en stampt uit een authentiek vissersras. Pier ging al vanaf zijn elfde jaar mee op de boot, onder andere acht keer naar IJsland om kabeljauw te vangen. De hele familie werd Kloeffe genoemd, omdat Piers ouders nog een herberg hebben uitgebaat opde weg van De Panne naar Veurne, prceies daar waar nu nog steeds een restaurant met dezelfde naambestaat (bron: De Bliedemaker).

In 1993 werden eindelijk de sinds het oprichten van de club aangevraagde nieuwe strandloodsen goedgekeurd door het gemeentebestuur en begroot op 5.000.000 Bef.

Het nieuwe clubgebouw werd gebouwd door Ghelamco in een betoncellen structuur. Iets later werd de houten balustrade bovenop de loods vervangen door de huidige reling in roestvrij staal. Het zeilwagencentrum verhuisde naar de Neptunus Residentie.

Eerste wedstrijden, eerse kampioenen, eerste keizer!

De eerste wedstrijd werd georganiseerd op 2 juni 1974 met als eindresultaat: op de eerste plaats Raymond Depaepe (P14) met 25 vissen, goed voor 3,61 kg. Daarna volgden Gustaaf Crobeck, Serge Six,Jjohn Vermeylen en Norbert Desiere. 

Jaarlijks werden drie zeehengelwedstrijden georganiseerd die meeetelden voor het clubkampioenschap. De telling was 10 punten per vis en 1 punt per 10 gram vis. Later werd er nog een vrije zeehengelwedstrijd en een kruierswedstrijd te voet en per boot aan toegevoegd.

Een dozijn Pannevissers beoefende ook jaarlijks de haringvisserij met drijfnetten.

De eerste kampioenviering was in 1975 met blinkend op de eretribune: goud voor Daniel Delanoye, zilver voorJoseph Immesoete ende derde plaats ging naar Romeo Van Imschoot.

In 1986 vond de eerste keizerviering plaats: Jan Verscheuren werd drie jaar na elkaar kampioen  in 1984, 1985 en 1986 en mocht zichzelf dus met trots keizer noemen. Wie doe er hem na?

Omdat we ook graag eens droog blijven: verbroederingen, uitstappen en andere activiteiten van YCDP.

Norbert Desiere herinnert zich als secretaris en stichter vooral de prachtige kampioenvieringen in Cafe De Commerce (’73), Moeder Lambiek, Hotel Du Parc (’77),Hotel Teirlinck, Ma Campagne, het haring- en mosselfestijn in La Ferme (’79), de Meli en de verbroederingen met de clubleden (Rik Leeten, Fauville, Lejeune, Pera, Seyen, Fernand Cardinael…) van de vissersclub BSVC (Belgische Sport Vissers Club) van Euskirchen, ooit garnizoenstad in bezet Duitsland en zusterstad van De Panne.

Regelmatig werd er compleet met opgetuigde wagens en tractor ook deelgenomen aan de Carnavalstoet in De Panne onder de naam van De Pannelikkers, De Leugenaers Rampe, Intrede Leopold I… De garage Delanoye was te klein voor de vele avonden van plezier en creatieve voorbereiding.

Ook cultuur stond al eens op het programma: in de cinemazaal City organiseerden YCDP met medewerking van lid Karel Velghe (P33) een unieke filmavond “Blauw is de zee,wit is de dood” een documentaire van Peter Gimbel over duiken en vissen tussen de haaien.

Internet en digitaal bestond uiteraard nog niet en in 1983 werden er twee dia-avonden georganiseerd: eentje in de gemeentelijke feestzaal met Germain Schepens, Willem Dezeure en wijlen Roger D’huynslagher en ééntje met Luc Jongbloet.

Vanaf 1985 vonden de eerste visbraderijen plaats met medewerking van het gemeentebestuur en in traditionele klederdracht. De groep visbraders splitste zich later af van de Pannevissers, maar behielden wel hetzelfde lokaal en uiteraard dezelfde culinaire gewoontes!

In 1987 werd er een voordracht gehouden in het 40ste smaldeel van de luchtmachtbasis Koksijde met Majoor Peelaers en sergeant Vanweymeersch en werden er regelmatig belangrijke oefeningen gehouden in het gemeentelijk zwembad. De Pannevissers werden, willen of niet, in het zwembad gegooid in hun volledige zee uitrusting onder het waakzame oog van de duikers en leden Samyn Jean Paul en Dr. Jef Coulon er werd onder andere geleerd hoe men zich met de knieën opgetrokken in de bottenbroek kon drijvende houden.

Schipper mag ik overvaren? Excursies naar het buitenland…

In 1975 vertrokken de Pannevissers op bootreis naar Londen met bezoek aan de bootbeurs en de memorabele Raymond’s Review Bar in Soho, ze spreken er daar nog van!

In 1976 ging de uitstap naar de boottentoonstelling in Amsterdam, met bezoek aan het museum Madame Tussauds, de Poezenboot en uiteraard gevolgd door een heus visfestijn in het Volendamse Spaanderhotel. In 1978 ging de tweedaagse reis naar Parijs.

Een stoere traditie werd in 1981 in gang gestoken door Henk Dumon en Johny Deruyver metde blazer Mistral (5 x 2m). Deze moedige avonturiers vaarden in 8 uur het kanaal over. Later werd dezee avonturentocht verschillende keren herhaald door de Pannevissers, maar dan iets veiligers en met meerdere boten samen.

Slechte Maere. De zee geeft en neemt: reddingen en sterfgevallen

In november 1984 werden Claude Moens en Henk Dumon gered door de Heliflight van het Koksijdse 40e smaldeel.

Het daaropvolgende jaar, ook november, hadden twee Pannenaars minder geluk. P25 Bell II, Leonard Zwervaegher ( 25 januari 1986) en Gustaaf Crobeck ( 5 november 1985) verdronken tijdens de eerste najaarsstorm van 1985. De club bestond toen dertien jaar en dit was het eerste dieptragische ongeval niettegenstaande de strenge clubvoorschriften. Nadat hun boot niet was teruggekeerd, stelde een duiker van de Heliflight vast dat hun warrelnetten onaangeroerd waren gebleven. Deze netten bevonden zich in de buurt van de boei E12 drie mijlen ten westen van De Panne. Om 12.20u werd het gekapseisde vaartuig bij die boei aangetroffen. Het lichaam van Gustaaf werd eerst teruggevonden, pas veel later werd Leonard door de zee op het strand nabij Oostende teruggegeven. 

In november 1996 werden Marc Vieren en Lieven Claes onderkoeld door een Sea King helikopter uit zee opgepikt nadat hun boot gezonken was.